آرتریت روماتوئید یک بیماری در میانسالی نیست!

آرتریت روماتوئید نوعی بیماری مفصلی است که در آن سیستم ایمنی بدن به بافت پوشاننده مفاصل در هر دو طرف بدن حمله می‌کند. اما ممکن است سایر قسمت‌های بدن را نیز تحت تاثیر قرار دهد. علت دقیق این بیماری ناشناخته است، با این حال گزینه‌های درمانی شامل تغییر سبک زندگی، فیزیوتراپی، کاردرمانی، تغذیه درمانی، دارو درمانی و جراحی می‌شود.

با این تعریف تصور اینکه روماتیسم مفصلی بیماری مختص به افرادی در سنین میانسالی است منتفی می‌شود. متاسفانه بسیاری از افراد در سنین جوانی با وجود علائم روماتیسم به دلیل ناآگاهی از این موضوع برای درمان دیر اقدام می‌کنند که این امر موجب از دست رفتن زمان طلایی درمان خواهد شد. به خاطر داشته باشید روماتیسم پیشرفته قابل درمان نیست و به یک بیماری مادام‌العمر تبدیل خواهد شد. در ادامه این نوشتار تلاش کردیم تمامی مسائل و پرسش‌های پیرامون بیماری آرتریت روماتوئید(AR) یا همان روماتیسم مفصلی را بازگو کنیم:

آرتریت روماتوئید چیست؟

آرتریت روماتوئید (RA) یک بیماری خود ایمنی مزمن (مداوم) است. این بیماری در مفاصل هر دو طرف بدن رخ می‌دهد که آن را از سایر انواع آرتریت متفاوت می‌کند. علائم علائم کلی این بیماری شامل موارد زیر است::

درد و التهاب در:

• انگشتان
• دست ها
• مچ دست
• زانو
• مچ پا
• پا
• انگشتان پا

به خاطر داشته باشید التهاب کنترل نشده به غضروف آسیب می‌رساند، اندامی که معمولاً به عنوان یک ضربه گیر در مفاصل عمل می‌کند. با گذشت زمان، این بیماری می‌تواند موجب تغییر شکل اندام نیز شود. 

آرتریت روماتوئید علاوه بر تأثیر بر مفاصل، گاهی اوقات سایر قسمت‌های بدن از جمله موارد زیر را نیز تحت تأثیر قرار می‌دهد:

• پوست
• چشم ها
• دهان
• ریه‌ ها
• قلب

چه کسانی به آرتریت روماتوئید مبتلا می‌شوند؟

آرتریت روماتوئید بیش از 1.3 میلیون نفر در ایالات متحده را تحت تأثیر قرار می‌دهد. این بیماری در زنان 2.5 برابر بیشتر از مردان است.

سن شروع آرتریت روماتوئید در چه سنی است؟

RA یا همان آرتریت روماتوئید معمولاً در سنین 30 تا 60 سالگی شروع می‌شود.با این حال هر کسی در هر سنی ممکن است به روماتیسم مفصلی مبتلا شود. این بیماری در در کودکان و بزرگسالان جوان – معمولاً بین 16 تا 40 سال – با نام آرتریت روماتوئید جوان (YORA) شناخته می‌شود و در افرادی که پس از 60 سالگی دچار علائم این بیماری می‌شوند، آرتریت روماتوئید دیررس (LORA) نامیده می‌شود.

علائم آرتریت روماتوئید چیست؟

نشانه‌های آرتریت روماتوئید در هر فردی متفاوت است. در برخی افراد، علائم مفصلی طی چندین سال ایجاد می‌شوند. اما در افراد دیگر، علائم آرتریت روماتوئید به سرعت پیشرفت می‌کنند. بسیاری از مبتلایا به روماتیسم مفصلی زمانی با شدت علائم و کاهش علائم (بهبود) مواجه می‌شوند.

علائم آرتریت روماتوئید عبارتند از:

• درد، تورم، سفتی و حساسیت در بیش از یک مفصل
• احساس سفتی مفاصل به خصوص در صبح یا بعد از نشستن طولانی مدت
• درد و سفتی در مفاصل یکسان در دو طرف بدن 
• خستگی شدید
• ضعف
• تب

آیا آرتریت روماتوئید باعث خستگی می‌شود؟

تجربه همه افراد از آرتریت روماتوئید کمی متفاوت است. اما بسیاری از افراد مبتلا به RA می‌گویند که خستگی یکی از بدترین علائم این بیماری است.

زندگی با درد مزمن می‌تواند خسته کننده باشد و خستگی می‌تواند مدیریت درد را دشوارتر کند. مهم است که به بدن خود توجه کنید و قبل از اینکه خیلی خسته شوید استراحت کنید.

علائم پیشرفت آرتریت روماتوئید چیست؟

علائمی شدید آرتریت روماتوئید تفاوت زیادی با علائم آرتریت روماتوئید ندارد. اما افراد مبتلا به RA دارای فراز و نشیب‌هایی در تجربه نشانه‌ها هستند. شدت علائم غالبا پس از مدتی از داشتن احساس بهتر رخ می‌دهد. با درمان، احتمالاً دوره‌هایی خواهید داشت که احساس بهتری دارید، اما توجه داشت باشید استرس، تغییرات آب و هوا، برخی غذاها یا عفونت‌ها باعث افزایش علائم بیماری می‌شود.

اگرچه نمی‌توانید به طور کلی از شدت علائم روماتیسم جلوگیری کنید، اما اقداماتی وجود دارد که می‌توانید برای مدیریت درد انجام دهید. برای شناسایی محرک ها بهتر است زمان هایی که دچار درد در مفاصل می‌شوید را یادداشت کنید، این یادداشت‌ها را با روماتولوژیست خود به اشتراک بگذارید.

چه چیزی باعث آرتریت روماتوئید می‌شود؟

علت دقیق آرتریت روماتوئید ناشناخته است. محققان عقیده دارند که این بیماری توسط ترکیبی از ژنتیک، هورمون‌ها و عوامل محیطی ایجاد می‌شود.

به طور معمول، سیستم ایمنی بدن را از بیماری محافظت می‌کند. در آرتریت روماتوئید، چیزی سیستم ایمنی بدن را تحریک می‌کند تا به مفاصل حمله کند. عفونت، سیگار کشیدن یا استرس فیزیکی یا عاطفی ممکن است محرک ایجاد این بیماری باشد.

آیا آرتریت روماتوئید ژنتیکی است؟

دانشمندان بسیاری ژن‌ها را به عنوان عوامل خطر بالقوه برای RA مطالعه کرده‌اند. برخی از تغییرات ژنتیکی و عوامل غیر ژنتیکی در خطر ابتلا به آرتریت روماتوئید نقش دارند. عوامل غیر ژنتیکی شامل جنسیت و قرار گرفتن در معرض محرک‌ها و آلاینده‌ها است.

افرادی که با تغییراتی در ژن‌های آنتی ژن لکوسیت انسانی (HLA) متولد می‌شوند، بیشتر در معرض ابتلا به آرتریت روماتوئید هستند. ژن‌های  HLA به سیستم ایمنی کمک می‌کنند تا تفاوت بین پروتئین‌هایی را که بدن می سازد و پروتئین‌های  مهاجمانی مانند ویروس‌ها و باکتری‌ها را تشخیص دهد.

انواع آرتریت روماتوئید

انواع مختلفی از RA وجود دارد. دانستن اینکه به کدام نوع مبتلا شده باشید به پزشک شما کمک کند تا بهترین نوع درمان را برای شما انتخاب کند.

انواع RA عبارتند از:

• RA سرمی مثبت: اگر به مبتلا به RA سرمی مثبت باشید، فاکتور روماتوئید مثبت یا نتیجه آزمایش خون ضد CCP دارید. این بدان معناست که شما آنتی بادی‌هایی دارید که باعث می‌شود سیستم ایمنی بدن شما به مفاصل حمله کند.
• RA سرم منفی: اگر نتیجه آزمایش خون RF منفی و نتیجه ضد CCP منفی است، اما همچنان علائم RA دارید، ممکن است RA سرم منفی داشته باشید. در نهایت ممکن است آنتی بادی ایجاد کنید و تشخیص خود را به RA مثبت مثبت تغییر دهید.
• آرتریت ایدیوپاتیک نوجوانان (JIA): آرتریت ایدیوپاتیک نوجوانان به آرتریت روماتوئید در کودکان 17 ساله و کمتر اشاره دارد. این بیماری قبلا به عنوان آرتریت روماتوئید نوجوانان (JRA) شناخته می‌شد. علائم مشابه سایر انواع RA است، اما ممکن است شامل التهاب چشم و مشکلات رشد فیزیکی نیز باشد.

عوارض ابتلا به آرتریت روماتوئید

آرتریت روماتوئید خطر ابتلا به موارد زیر را افزایش می‌دهد:

• پوکی استخوان: آرتریت روماتوئید به تنهایی، به همراه برخی از داروهایی که برای درمان آرتریت روماتوئید استفاده می‌شود، می‌تواند خطر پوکی استخوان را افزایش دهد، وضعیتی که استخوان‌ها را ضعیف و آنها را مستعد شکستگی می‌کند.
• ندول های روماتوئید: این برجستگی های سفت بافتی معمولاً در اطراف نقاط فشار مانند آرنج ایجاد می‌شوند. با این حال، این گره‌ها می توانند در هر جایی از بدن از جمله قلب و ریه ها ایجاد شوند.
• خشکی چشم و دهان: افرادی که به آرتریت روماتوئید مبتلا هستند، بسیار بیشتر در معرض ابتلا به سندرم شوگرن هستند، اختلالی که میزان رطوبت چشم و دهان را کاهش می‌دهد.
• عفونت:عفونت‌های که از طریق آرتریت روماتوئید ایجاد و بسیاری از داروهایی که برای مبارزه با آن استفاده می‌شوند، می‌توانند سیستم ایمنی بدن را مختل کنند و منجر به افزایش عفونت شوند. برای پیشگیری از بیماری هایی مانند آنفولانزا، ذات الریه، زونا و کووید-19 با واکسیناسیون از خود محافظت کنید.
• افزایش وزن: ترکیب غیر طبیعی بدن نسبت چربی به توده بدون چربی در افرادی که به آرتریت روماتوئید مبتلا هستند، حتی در افرادی که شاخص توده بدنی (BMI) طبیعی دارند، بیشتر است.
• سندرم تونل کارپال: اگر به آرتریت روماتوئید مچ دست مبتلا شده‌اید، التهاب می‌تواند عصبی را که بیشتر دست و انگشتان شما را تحت تأثیر قرار می‌دهد، تحت فشار قرار دهد.
• مشکلات قلبی: آرتریت روماتوئید می‌تواند خطر سفت شدن و انسداد شریان ها و همچنین التهاب کیسه‌ای که قلب را در بر گرفته است افزایش دهد.
• بیماری ریه: افراد مبتلا به آرتریت روماتوئید در معرض خطر افزایش التهاب و اسکار بافت‌های ریه هستند که می‌تواند منجر به تنگی نفس پیشرونده شود.
• لنفوم: آرتریت روماتوئید خطر ابتلا به لنفوم را افزایش می‌دهد، گروهی از سرطان‌های خون که در سیستم لنفاوی ایجاد می‌شوند.

عوامل خطر برای ابتلا به آرتریت روماتوئید چیست؟

چندین عامل خطر برای ابتلا به آرتریت روماتوئید وجود دارد. که شامل:

• سابقه خانوادگی: اگر یکی از بستگان نزدیکتان نیز به آرتریت روماتوئید مبتلا باشد، احتمال ابتلا به آرتریت روماتوئید بیشتر است.
• جنسیت: زنان و افرادی که در بدو تولد جنسیت زنانه دارند، دو تا سه برابر بیشتر در معرض ابتلا به آرتریت روماتوئید هستند.
• سیگار کشیدن: سیگار خطر ابتلا به آرتریت روماتوئید را در افراد افزایش می‌دهد و بیماری را بدتر می‌کند.
• افزایش وزن و چاقی: اگر افزایش وزن دارید، احتمال ابتلا به آرتریت روماتوئید بیشتر است.

آرتریت روماتوئید چگونه تشخیص داده می‌شود؟

ارائه دهنده مراقبت‌های بهداشتی ممکن است شما را به یک پزشک متخصص در آرتریت (روماتولوژیست) ارجاع دهد. روماتولوژیست‌ها افراد مبتلا به آرتریت روماتوئید را بر اساس ترکیبی از چندین عامل تشخیص می‌دهند. آنها یک معاینه فیزیکی انجام می‌دهند و در مورد سابقه پزشکی و علائم می پرسند. روماتولوژیست آزمایش خون و آزمایش تصویربرداری را تجویز می‌کند.

آزمایش خون به دنبال التهاب و پروتئین‌های  خون (آنتی بادی) است که نشانه‌های آرتریت روماتوئید هستند. اینها ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• نرخ رسوب گلبول‌های  قرمز (ESR) یا “sed rate” التهاب در مفاصل را تایید می‌کند.
• پروتئین واکنشی C (CRP).
• حدود 80 درصد افراد مبتلا به RA برای فاکتور روماتوئید (RF) مثبت هستند.
• حدود 60 تا 70 درصد از افرادی که مبتلا به آرتریت روماتوئید زندگی می‌کنند دارای آنتی بادی علیه پپتیدهای سیترولینه حلقوی (CCP) (پروتئین ها) هستند.

روماتولوژیست ممکن است آزمایش‌های  تصویربرداری را برای بررسی علائمی که مفاصل در حال از بین رفتن هستند، درخواست کند. آرتریت روماتوئید می‌تواند باعث ساییدگی انتهای استخوان‌های داخل مفاصل شود. آزمایشات تصویربرداری ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• اشعه ایکس
• سونوگرافی‌ها
• اسکن تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI)

*توجه: در برخی موارد، ارائه دهنده ممکن است قبل از تشخیص قطعی آرتریت روماتوئید، نحوه عملکرد را در طول زمان بررسی کند.

معیارهای تشخیصی آرتریت روماتوئید چیست؟

معیارهای تشخیصی مجموعه‌ای از علائم و نتایج آزمایشی است که پزشک قبل از اینکه به بگوید که به آرتریت روماتوئید مبتلا شده‌اید، به دنبال آن است. آنها بر اساس سال‌ها تحقیق و تمرین بالینی هستند. برخی از افراد مبتلا به RA همه معیارها را ندارند. اما به طور کلی، معیارهای تشخیصی آرتریت روماتوئید عبارتند از:

• آرتریت التهابی در دو یا چند مفصل بزرگ (شانه، آرنج، لگن، زانو و مچ پا)
• آرتریت التهابی در مفاصل کوچک‌تر
• تست‌های نشانگر زیستی مثبت مانند فاکتور روماتوئید (RF) یا آنتی‌بادی‌های CCP
• افزایش سطح CRP یا افزایش نرخ سدیم
• علائمی که بیش از شش هفته طول کشیده باشد

تفاوت بین آرتریت روماتوئید و آرتروز

مانند RA، افراد مبتلا به استئوآرتریت (OA) می‌توانند مفاصل دردناک و سفت را تجربه کنند که حرکت در اطراف را دشوار می‌کند.

افراد مبتلا به OA ممکن است پس از فعالیت طولانی مدت دچار تورم مفاصل شوند، اما OA به اندازه کافی واکنش التهابی قابل توجهی ایجاد نمی‌کند که منجر به قرمزی مفاصل آسیب دیده شود.

بر خلاف آرتریت روماتوئید، استئوآرتریت (OA) یک بیماری خود ایمنی نیست. این بیماری به ساییدگی و پارگی طبیعی مفاصل با افزایش سن مربوط می‌شود یا می تواند در نتیجه ضربه ایجاد شود.

OA اغلب در افراد مسن دیده می‌شود، با این حال، گاهی اوقات در بزرگسالان جوانی که بیش از حد از یک مفصل خاص استفاده می‌کنند – مانند بازیکنان تنیس و سایر ورزشکاران – یا کسانی که آسیب شدیدی را تجربه کرده‌اند نیز دیده می‌شود.

در اخر RA یک بیماری خود ایمنی است. آسیب مفصلی ناشی از RA ناشی از سایش و پارگی طبیعی نیست، بلکه ناشی از حمله بدن شما به خود است.

اهداف درمان آرتریت روماتوئید چیست؟

مهمترین هدف درمان آرتریت روماتوئید کاهش درد و تورم مفاصل است. انجام این کار باید به حفظ یا بهبود عملکرد مفصل کمک کند و هدف بلند مدت درمان، کند کردن یا توقف آسیب مفصل است. گفتنی است که کنترل التهاب مفاصل درد را کاهش می‌دهد و کیفیت زندگی را بهبود می بخشد.

آرتریت روماتوئید چگونه درمان می‌شود؟

آسیب مفاصل عموماً در دو سال اول تشخیص رخ می‌دهد، بنابراین در صورت مشاهده علائم مهم است که به پزشک مراجعه کنید. درمان آرتریت روماتوئید در این مدت می‌تواند به جلوگیری از عواقب طولانی مدت کمک کند.

درمان‌های آرتریت روماتوئید شامل تغییر سبک زندگی، درمان، دارو و جراحی است. گفتنی است که پزشک هنگام تصمیم گیری برای درمان، سن، سلامتی، سابقه پزشکی و میزان بد بودن علائم را در نظر می‌گیرد.

چه داروهایی آرتریت روماتوئید را درمان می‌کنند؟

درمان زودهنگام با داروهای خاص می‌تواند نتیجه طولانی مدت را بهبود بخشد. ترکیبی از داروها ممکن است موثرتر از درمان تک دارویی باشد.

داروهای زیادی برای کاهش درد، تورم و التهاب مفاصل و پیشگیری یا کند کردن بیماری وجود دارد. داروهایی که آرتریت روماتوئید را درمان می‌کنند عبارتند از:

• داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی (NSAIDs)
  • داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی درد و التهاب را کاهش می‌دهند. آنها شامل محصولاتی مانند:
  • ایبوپروفن (Advil®، Motrin®)
  • ناپروکسن (Aleve®)
  • آسپرین
  • مهارکننده‌های  COX-2

مهارکننده‌های  COX-2 نوع دیگری از NSAID‌ها هستند. آنها شامل محصولاتی مانند سلکوکسیب (Celebrex®) می‌شوند. مهارکننده‌های  COX-2 نسبت به NSAID‌های  معمولی عوارض جانبی خونریزی کمتری روی معده دارند.

کورتیکواستروئیدها، همچنین به عنوان استروئید شناخته می‌شوند که می‌توانند به کاهش درد و التهاب کمک کنند. آنها شامل پردنیزون و کورتیزون هستند.

• داروهای ضد روماتیسمی اصلاح کننده بیماری (DMARDs)

برخلاف سایر NSAID ها، DMARDها در واقع می‌توانند با اصلاح سیستم ایمنی، روند بیماری را کاهش دهند. پزشک ممکن است DMARDها را به تنهایی و در ترکیب با استروئیدها یا سایر داروها تجویز کند. DMARDهای رایج عبارتند از:

• متوترکسات (Trexall®)
• هیدروکسی کلروکین (Plaquenil®)
• سولفاسالازین (Azulfidine®)
• Leflunomide (Arava®)
• مهارکننده‌های  ژانوس کیناز (JAK)
• مهارکننده‌های  JAK نوع دیگری از DMARD هستند. روماتولوژیست‌ها اغلب مهارکننده‌های  JAK را برای افرادی که مصرف متوترکسات را به تنهایی بهبود نمی‌دهند، تجویز می‌کنند. این محصولات عبارتند از:
  • توفاسیتینیب (Xeljanz®).
  • باراسیتینیب (Olumiant®).
  • بیولوژیک

• اگر به DMARDها به خوبی پاسخ ندهید، ممکن است پزشک عوامل پاسخ بیولوژیک (بیولوژیک) را تجویز کند. بیولوژیک‌ها مولکول‌هایی را هدف قرار می‌دهند که باعث التهاب در مفاصل می‌شوند. پزشکان باور دارند بیولوژیک‌ها موثرتر هستند، زیرا آنها در سطح خاصی به سلول‌ها حمله می‌کنند. این محصولات عبارتند از:
  • اتانرسپت (Enbrel®)
  • Infliximab (Remicade®)
  • آدالیموماب (Humira®)
  • آناکینرا (Kinaret®)
  • آباتاسپت (Orencia®)
  • ریتوکسیماب (Rituxan®)
  • Certolizumab (Cimzia®)
  • گلیموماب (Simponi®)
  • توسیلیزوماب (Actemra®)

بیولوژیک‌ها به سرعت (در عرض دو تا شش هفته) عمل می‌کنند. پزشک ممکن است آن‌ها را به تنهایی یا در ترکیب با DMARD مانند متوترکسات تجویز کند.

ایمن ترین دارو برای آرتریت روماتوئید چیست؟

ایمن ترین دارو برای آرتریت روماتوئید دارویی است که بیشترین فایده و کمترین عوارض جانبی منفی داشته باشد. این بسته به سابقه سلامتی و شدت علائم RA متفاوت است. داروهایی که پزشک تجویز می‌کند با وخامت وضعیت مطابقت دارد.

به خاطر داشته باشید مهم است که به طور منظم با پزشک خود ملاقات کنید. آنها عوارض جانبی را بررسی می‌کنند و در صورت لزوم درمان را تغییر می‌دهند. همچنین پزشک ممکن است آزمایش‌هایی را برای تعیین میزان مؤثر بودن درمان و داشتن عوارض جانبی تجویز کند.

آیا تغییر رژیم غذایی به آرتریت روماتوئید من کمک می‌کند؟

تغییر در رژیم غذایی هنگامی که با درمان‌ها و داروهایی که ارائه دهنده توصیه می‌کند ترکیب شود، ممکن است به کاهش التهاب و سایر علائم RA کمک کند. اما آن را درمان نمی‌کند. در این مورد می‌توانید با پزشک خود در خصوص افزودن چربی‌های خوب و به حداقل رساندن چربی‌های بد، نمک و کربوهیدرات‌های  فرآوری شده صحبت کنید. هیچ مکمل گیاهی یا غذایی مانند کلاژن نمی‌تواند آرتریت روماتوئید را درمان کند. این تغییرات رژیم غذایی زمانی که توسط روماتولوژیست تحت نظر باشد ایمن تر و موفق تر هستند.

اما تغییراتی در سبک زندگی وجود دارد که ممکن است به کاهش علائم کمک کند. روماتولوژیست ممکن است کاهش وزن را برای کاهش استرس روی مفاصل ملتهب توصیه کند.

افراد مبتلا به آرتریت روماتوئید در معرض خطر ابتلا به بیماری عروق کرونر هستند. کلسترول خون بالا (یک عامل خطر برای بیماری عروق کرونر) می‌تواند به تغییرات در رژیم غذایی پاسخ دهد. یک متخصص تغذیه می‌تواند غذاهای خاصی را برای خوردن یا اجتناب از آن برای رسیدن به سطح کلسترول مطلوب توصیه کند.

رژیم غذایی آرتریت روماتوئید

پزشک یا متخصص تغذیه ممکن است یک رژیم غذایی ضد التهابی را برای کمک به کاهش علائم توصیه کند. این نوع رژیم غذایی شامل غذاهایی است که دارای مقدار زیادی اسیدهای چرب امگا 3 هستند.

غذاهای سرشار از اسیدهای چرب امگا 3 عبارتند از:

• ماهی های چرب مانند سالمون، تن، شاه ماهی و ماهی خال مخالی
• دانه‌های چیا
• دانه های کتان
• گردو

آنتی اکسیدان‌ها مانند ویتامین های A، C و E و سلنیوم نیز ممکن است به کاهش التهاب کمک کنند. غذاهای سرشار از آنتی اکسیدان عبارتند از:

• انواع توت‌ها مانند زغال اخته، کرن بری، گوجی بری و توت فرنگی
• شکلات تلخ
• اسفناج
• لوبیا قرمز
• گردوی آمریکایی
• کنگر فرنگی

خوردن فیبر زیاد نیز مهم است. غذاهای غلات کامل، سبزیجات تازه و میوه های تازه را انتخاب کنید. توت فرنگی می‌تواند به ویژه مفید باشد.

غذاهای حاوی فلاونوئید نیز می‌توانند به منبع مورد اعتماد برای مقابله با التهاب در بدن کمک کنند. آن‌ها عبارتند از:

• محصولات سویا، مانند توفو و میسو
• انواع توت‌ها
• چای سبز
• کلم بروکلی
• انگور

توجه داشته باشید آنچه نمی خورید به اندازه آنچه می‌خورید مهم است. مطمئن شوید که از غذاهای محرک اجتناب می‌کنید. این غذاها شامل کربوهیدرات های فرآوری شده و چربی های اشباع یا ترانس است.

اجتناب از غذاهای محرک و انتخاب غذاهای مناسب هنگام پیروی از یک رژیم غذایی ضدالتهابی ممکن است به شما در مدیریت RA کمک کند.

چه زمانی از جراحی برای درمان آرتریت روماتوئید استفاده می‌شود؟

جراحی ممکن است گزینه‌ای برای بازگرداندن عملکرد مفاصل به شدت آسیب دیده باشد. اگر درد با دارو کنترل نشود، ممکن است پزشک جراحی را توصیه کند. جراحی‌هایی که RA را درمان می‌کنند عبارتند از:

• تعویض مفصل زانو
• تعویض مفصل ران
• سایر جراحی‌ها برای اصلاح ناهنجاری

پیش آگهی (چشم انداز) برای افرادی که آرتریت روماتوئید دارند چیست؟

اگرچه هیچ درمانی برای آرتریت روماتوئید وجود ندارد، اما روش‌های موثر زیادی برای کاهش درد و التهاب و کند کردن روند بیماری وجود دارد. تشخیص زودهنگام و درمان موثر بسیار مهم است.

چه نوع تغییراتی در شیوه زندگی می‌تواند به آرتریت روماتوئید کمک کند؟

ابتلا به یک بیماری مادام العمر مانند آرتریت روماتوئید ممکن است باعث شود احساس کنید کنترل زیادی بر کیفیت زندگی خود ندارید. در حالی که جنبه‌هایی از RA وجود دارد که نمی‌توانید آنها را کنترل کنید، اما کارهایی وجود دارد که می‌توانید انجام دهید تا به کمک کند بهترین احساس را داشته باشید.

چنین تغییراتی در سبک زندگی عبارتند از:

استراحت کردن

هنگامی که مفاصل ملتهب هستند، خطر آسیب به مفاصل و ساختارهای بافت نرم اطراف (مانند تاندون‌ها و رباط ها) زیاد است. به همین دلیل است که باید به مفاصل ملتهب خود استراحت دهید. اما همچنان ورزش کردن برای این بیماری مهم است. حفظ دامنه حرکتی خوب در مفاصل و به طور کلی تناسب اندام خوب در مقابله با RA نقش مهمی دارد.

ورزش کردن برای درمان روماتیسم

درد و سفتی می‌تواند حرکت را کند. برخی از افراد مبتلا به آرتریت روماتوئید غیر فعال می‌شوند. اما عدم تحرک می‌تواند منجر به از دست دادن حرکت مفصل و از دست دادن قدرت عضلانی شود. این موارد به نوبه خود ثبات مفصل را کاهش می‌دهند و درد و خستگی را افزایش می‌دهند.

ورزش منظم می‌تواند به پیشگیری و معکوس کردن این اثرات کمک کند. در این خصوص باید با مراجعه به فیزیوتراپیست یا کاردرمانگر برای مشاوره در مورد نحوه ورزش ایمن اقدام کنید. تمرینات مفید عبارتند از:

• تمرینات دامنه حرکتی برای حفظ و بازیابی حرکت مفصل
• تمریناتی برای افزایش قدرت
• ورزش‌هایی برای افزایش استقامت (پیاده روی، شنا و دوچرخه سواری)

سوالات متداول در مورد روماتیسم مفصلی

علائم اولیه آرتریت روماتوئید چیست؟

علائم اولیه آرتریت روماتوئید شامل حساسیت یا درد در مفاصل کوچک مانند مفاصل انگشتان دست یا پا است. همچنین ممکن است متوجه درد در مفصل بزرگتر مانند زانو یا شانه خود شوید. این علائم اولیه آرتریت روماتوئید مانند یک زنگ هشدار هستند. بنابراین علائم اولیه مهم هستند، چرا که در صورت ابتلا روند درمان زودتر شروع می‌شود و درمان سریع به این معنی است که احتمال آسیب دائمی و دردناک مفصلی در آینده کمتر است.

مرحله اولیه آرتریت روماتوئید چیست؟

گاهی اوقات پزشکان از اصطلاح “آرتریت روماتوئید اولیه” برای توصیف این بیماری در افرادی که کمتر از شش ماه علائم آرتریت روماتوئید را داشته‌اند استفاده می‌کنند.

چهار مرحله آرتریت روماتوئید چیست؟

مرحله 1: در مرحله اولیه آرتریت روماتوئید، بافت اطراف مفاصل ملتهب می‌شود. ممکن است کمی درد و سفتی داشته باشید. اگر پزشک عکس‌برداری با اشعه ایکس را تجویز کند، تغییرات مخرب در استخوان‌های مشاهده نمی‌شود.

مرحله 2: التهاب، شروع آسیب به غضروف مفاصل است. در این مرحله ممکن است متوجه سفتی و کاهش دامنه حرکتی شوید.

مرحله 3: در این مرحله التهاب آنقدر شدید است که به استخوان‌ها آسیب می‌رساند. به طوری که نسبت به مرحله 2 درد، سفتی و حتی دامنه حرکتی کمتری خواهید داشت و ممکن است تغییرات فیزیکی را مشاهده کنید.

مرحله 4: در این مرحله، التهاب متوقف می‌شود، اما درد مفاصل بدتر می‌شود. در واقع در این مرحله درد شدید، تورم، سفتی و از دست دادن تحرک خواهید داشت.

میزان نرمال سدیم برای آرتریت روماتوئید چقدر است؟

Sed rate (نرخ رسوب گلبول قرمز که به عنوان ESR شناخته می‌شود) یک آزمایش خون است که به تشخیص التهاب در بدن کمک می‌کند. پزشک نیز ممکن است از این آزمایش برای مشاهده پیشرفت RA استفاده کند. نرخ‌های  عادی sed به شرح زیر است:

در آرتریت روماتوئید، میزان sed احتمالاً بالاتر از حد طبیعی است. برای شرکت در کارآزمایی‌های بالینی مرتبط با آرتریت روماتوئید، معمولاً به ESR ≥ 28 میلی‌متر در ساعت نیاز دارید. با درمان، میزان sed ممکن است کاهش یابد. اگر به محدوده نرمال ذکر شده در بالا برسید، احتمالا در حال بهبودی هستید.

آرتریت روماتوئید همان استئوآرتریت است؟

آرتریت روماتوئید و استئوآرتریت هر دو از علل شایع درد و سفتی مفاصل هستند. اما دلایل مختلفی دارند. در آرتروز، التهاب و آسیب به مرور زمان غضروف را تجزیه می‌کند. در آرتریت روماتوئید، سیستم ایمنی بدن به پوشش مفاصل حمله می‌کند.

آرتریت روماتوئید همان مقابل نقرس است؟

آرتریت روماتوئید و نقرس هر دو از انواع دردناک آرتریت هستند. علائم نقرس شامل درد شدید، قرمزی، سفتی، تورم و گرمی در انگشت شست پا یا سایر مفاصل است. در نقرس، کریستال‌های  اسید اوریک باعث التهاب می‌شوند. در آرتریت روماتوئید، این سیستم ایمنی بدن است که باعث آسیب مفاصل می‌شود.

آیا روماتیسم مفصلی یک ناتوانی است؟

قانون آمریکایی‌های دارای معلولیت (ADA) می‌گوید که معلولیت یک نقص جسمی یا ذهنی است که یک یا چند فعالیت اصلی زندگی را محدود می‌کند. اگر RA بر توانایی برای عملکرد تأثیر بگذارد، ممکن است واجد شرایط دریافت مزایای ناتوانی از سازمان تامین اجتماعی باشید.

آیا روماتیسم مفصلی از بین می‌رود؟

خیر، آرتریت روماتوئید از بین نمی‌رود. این شرایطی است که تا آخر عمر با بیمار خواهد بود. اما ممکن است دوره‌هایی وجود داشته باشد که بیمار علائمی را تجربه نکند. این زمان‌های احساس بهتر بودن ممکن است بیایند و بروند.

به عبارت دیگر گفته می‌شود، آسیبی که RA در مفاصل ایجاد می‌کند، باقی می‌ماند. اگر برای درمان RA به یک پزشک مراجعه نکنید، این بیماری می‌تواند باعث آسیب دائمی به غضروف و در نهایت مفاصل شود. RA همچنین می‌تواند به اندام‌های ی مانند ریه و قلب آسیب برساند.

یادداشت پایانی

اگر به آرتریت روماتوئید مبتلا هستید، ممکن است احساس کنید که مادام العمر در یک ترن هوایی از درد و خستگی خواهید بود. مهم است که این احساسات و علائم خود را با ارائه دهنده مراقبت‌های  بهداشتی و یا پزشک خود در میان بگذارید. همراه با اشعه ایکس و آزمایش خون، آنچه در مورد کیفیت زندگی خود می‌گویید به کاهش علائم کمک می‌کند. پزشک علائم را ارزیابی می‌کند و برنامه درمانی مناسب را برای نیازهای شما توصیه می‌کند. بیشتر افراد می‌توانند آرتریت روماتوئید را مدیریت کنند و همچنان فعالیت‌هایی را که برایشان مهم است انجام دهند.