پیشگیری تا درمان پارکینسون

پارکینسون یک نوع بیماری عصبی رونده است که عوامل بسیاری موجب بروز آن می‌شود. PDD مخفف بیماری پارکینسون است که برگرفته است کلمه (Parkinson’s Disease) که همان نام لاتین بیماری پارکینسون است. متاسفانه امروزه حتی با پیشرفت علم پزشکی درمانی برای این بیماری پیدا نکرده اند. در این مقاله قصد داریم اطلاعات کامل‌تری را در رابطه با بیماری پارکینسون در اختیار شما بگذاریم. با ما همراه باشید.

بیماری پارکینسون چیست؟

در ابتدا لازم است توضیحاتی مختصر در رابطه با بیماری پارکینسون در اختیار شما بگذاریم. PDD یا همان بیماری پارکینسون یک بیماری عصبی پیش رونده است که به مرور زمان و بالا رفتن س علائم آن بیشتر خود را نشان می‌هد. در ابتدا شروع پارکینسون، بیمار دچار اختلال حرکتی می‌شود و به صورت غیر ارادی برخی اعضای بدن او مانند دست‌ها و پاها دچار لرزش می‌شوند. جالب است بدانید که پارکینسون پس از بیماری آلزایمر شایع‌ترین بیماری است که در سنین بالا احتمال ابتلا به آن در افراد وجود دارد.

پارکینسون جزو بیماری‌های عصبی نیز محسوب می‌شود که به مرور زمان عصب‌های موجود در برخی اعضای بدن را از بین می‌برد. لازم است بدانید که همانند افرادی که به آلزایمر مبتلا می‌شوند و نیازمند مراقبت و نگهداری هستند بیماران پارکینسونی هم نیز نیاز به مراقبت و نگهداری دارند.

نکته مهمی که در رابطه با این بیماری باید بدانیم این است که علائم پارکینسون در همه افراد یکسان نیست و در برخی افراد به صورت‌های مختلف دیده می‌شود. همانطور که در بالا به آن اشاره کردیم این بیماری درمان قطعی ندارد و تنها با رعایت برخی نکات می‌توان از بروز آن پیشگیری یا آن را کنترل کرد.

علائم بیماری پارکینسون کدامند؟

از موضوعات مهمی که در این بیمای باید به آن آشنا بود علائم آن است. شناخت علائم این بیماری به افراد و همچنین به نزدیکان این بیماران کمک می‌کند تا به راحتی آن را تشخیص و کنترل کنند. علائم پارکینسون در همه افراد یکسان نیست و در بعضی افراد ممکن است به صورت‌های مختلف نمایان شود. برخی از رایج‌ترین و مهم‌ترین علائم این بیماری عبارت است از:

سفت شدن عضلات بدن: این موضوع موجب می‌شود که قرد بیمار احساس کندی در حرکات خود داشته باشد.
چهره طبیعی فرد ممکن است از حالت طبیعی خارج شود.
ایجاد لزش در دست‌ها و کلیه اندام ظاهری بدن که به حالت عادی لرزشی ندارند.
ایجاد خمیدگی در قامت فرد بیمار
حرکت پاها در حال راه رفتن از حالت طبیعی خارج شده و در بعضی مواقع بیمار پاهای خود را بر روی زمین می‌کشاند.
عدم اختیار در آبریزش آب دهان در حالت بلع غذا
ایجاد اختلال در تکلم و تن صدا
ایجاد اختلال در فرد برای نوشتن
ایجاد اختلال در برقراری تعادل

سایر علائم پارکینسون

سایر علائم ناشی از بیماری پارکینسون شامل موارد زیر می‌شود:

احساس درد و ضعف در عضلات
یبوست
آهسته پلک زدن
خشکی عضلات
پایین بودن فشار خون
تعرق زیاد و عدم کنترل دمای بدن
اضطراب و استرس
گیجی
دمانس
افسردگی و …

علت ابتلا به پارکینسون چیست؟

برای برقرای تعادل در اندارم‌های بدن ابتدا ماده‌ای به نام دوپامین در بدن ترشح می‌شود که این ماده پیام‌های عصبی را از مغز میانی به کارپوس که بخش دیگری از مغز است می‌رساند. این ماده موجب برقراری تعادل در اندام‌های فرد می‌شود. اگر تولید این ماده دچار مشکل شود سیستم عصبی بیمار با مشکل روبه رو می‌شود و همین موضوع باعث بروز بیماری پارکینسون می‌شود. در غیر این صورت دو دلیل دیگری برای ابتلا به این بیماری وجود دارد که در ادامه به شرح مختصری از آن پرداخته‌ایم.

عوامل ژنتیکی

محققان و پزشکان به تازگی جهشی در ژنتیک کشف کرده‌اند که مطابق آن فرد ممکن است دچار پارکینسون شود. اما باید در نظر داشت که همه افرادی که به این جهش ژنتیک مبتلا هستند لزوما به پارکینسون مبتلا نمی‌شوند ولی احتمال بروز آن در این افراد بیشتر از سایر انسان‌ها است.

عوامل محیطی

برخی عوامل محیطی وجود دارند که در معرض آن‌ها قرار گرفتند موجب بروز این اختلال در سیستم عصبی فرد می‌شود. اما احتمال بروز این بیماری به خاطر این عوامل محیطی 100 درصد نیست.

سایر دلایل ابتلا به پارکینسون شامل موارد زیر می‌شود:

مصرف برخی داروها که به آن پارکینسون ناشی از مصرف دارو نیز می‌گویند.
اختلال موجود در مغز
وجود برخی بیماری‌های عروق مغزی

تشخیص بیمار پارکینسون

برای تشخیص این بیماری روش‌های مختلفی وجود دارد اما توصیه می‌شود در صورت مشاهده علائم حتما برای تشخیص قطعی به پزشک مراجعه شود؛ زیرا تشخیص قطعی این بیماری باید با انجام برخی معاینات مخصوص انجام شود.

اما لازم به ذکر است که برای تشخیص این بیماری آزمایش و تست خاصی وجود ندارد و پزشکان تنها با انجام برخی معاینات عصبی و بررسی سوابق بیماری فرد امکان پذیر است. برخی از معاینات برای تشخیص پارکینسون عبارت است از:

انجام سی تی اسکن
ام آر آی

درمان بیماری پارکینسون

همانطور که در بالا به آن اشاره کردیم روش درمانی مشخصی برای این بیماری وجود ندارد اما با انجام چند روش می‌توان آن را کنترل و تحت درمان و بهتر شدن قرار داد که ادامه به این موارد پرداخته‌ایم.

مصرف دارو

در حالت کلی سه نوع دارو برای درمان بیماری پارکینسون وجود دارد. در ادامه به شرح مختصری از آن‌ها می‌پردازیم.

دسته اول: داروهایی هستند که موجب ترشح دوپامین در مغز بدن انسان می‌شود که از آن طریق لرزش دست‌های انسان کنترل می‌شود. رایج‌ترین دارویی که برای دسته استفاده می‌شود لوودوپا است. داروهای دیگری برای ترشح دوپامین وجود دارد که تجویز آن باید توسط متخصص صورت گیرد.
دسته دوم: داروهایی هستند که لرزش ناشی از پارکینسون را در بدن بیماران کاهش می‌دهد.
دسته سوم: این دسته از داروها علائم غیرحرکتی این بیماری را مانند افسردگی کاهش می‌دهد.

دارویی که اساس و بنیاد این بیماری را کاهش می‌دهد لوودوپا است. این دارو از کندی حرکات بدن انسان جلوگیری می‌کند. اما مصرف این دارو مانند سایر داروها عوارض مخصوص خود را دارند مانند:

حالت تهوع
بی حسی و بی حالی
بروز برخی حساسیت‌ها

اما عوارض این دارو به ندرت دربیماران نمایان می‌شود و بیماران باید قبل از مصرف آن حتما با متخصص مشورت کنند. از دیگر داروهای درمان و کنترل این بیماری می‌توان به موارد زیر اشاره نمود:

آگونیست های دوپامین: این دارو از ترکیب چند داروی دیگر مانند اپومورفین، پرامیپکزول، روپینیرول و روتیگوتین تشکیل شده است. آگونیست های دوپامین همان کار تولید و ترشح دوپامین را انجام می‌دهند.
مسدودکننده‌های مونوآمین B: این دارو با جمع کردن دوپامین در سلول‌های عصبی بدن انسان، علائم این بیماری را کاهش می‌دهد.
مسدودکننده‌ها کاتکول او متیل: این دارو موجب افزایش دوپامین در ناحیه سلول‌های عصبی بدن می‌شود. این دارو از ترکیب انتاکاپون و توکاپون تشکیل شده است.
آمانتادین: از این دارو اغلب در مراحل اولیه شروع این بیماری مورد استفاده قرار می‌گیرد و به عنوان یک داروی ضد ویروسی شناخته می‌شود.
آنتی کولینرژیک: این دارو از ترکیب اکسیفنیدیل، بنزتروپین و اتوپروپازین تشکیل شده است و برای درمان لرزش در اندام ناشی از پارکینسون مورد استفاده قرار می‌گیرد.

انجام عمل جراحی

یکی از عمل‌های جراحی که امروزه برای درمان این بیماری انجام می‌شود، عمل تحریک مغزی عمیق است. این جراحی به عنوان یک جراحی کاربردی شناخته شده است.

عمل تحریک مغزی عمیق

در این جراحی یک الکترود در قسمتی از مغز به عبارتی کاشته می‌شود. وظیفه این الکترود تحریک و انسداد علائم حرکتی پارکینسون است. این جراحی از لرزش‌های ناشی از پارکینسون کمک می‌کند اما برای علائم دیگر این بیماری مانند اختلالات گفتاری، جمود حرکتی، اختلالات تعادلی، اضطراب، افسردگی و جنون و زوال عقل موثر نمی‌باشد.

نکته مهمی که در رابطه با این عمل جراحی باید بدانید این است که این عمل از بروز و پیشروی این بیماری پیشگیری نمی‌کند و امکان بازگشت این بیماری در افرادی که این عمل جراحی را انجام داده اند وجود دارد. این جراحی برای افرادی که دارای شرایط زیر هستند مناسب نمی‌باشد:

افرادی که مشکل حافظه دارند.

افرادی که دچار توهم، افسردگی شدید می‌باشند.